şəkər

is. <fars.>

1. Qənd. Xalq batıbdır noğla, şəkərə, qəndə; Bizim evdə axta zoğal da yoxdur. M. P. V.. // məc. Şirin, dadlı, ləzzətli şey mənasında. Danışanda şəkər damar sözündən; Qaymaq dodaqları ballı sənəm, gəl! X. Q..

2. tib. Şəkər xəstəliyi, diabet. Şəkəri olan adam ciddi pəhriz gözləməlidir. – Eşitdim; top gurultusu eşidən kimi: – Şəkər! Gözlərimi həkimin gözündən çəkmədim. R. R..